Robert Małecki: „Wada” jest opowieścią o trudnym policyjnym śledztwie, w którym nie ma ofiary, narzędzia zbrodni ani sprawcy

Dla mnie każda kolejna premiera oznacza spory stres. I tak jest przynajmniej do pierwszych recenzji – stwierdził Robert Małecki podczas wspólnej miłej pogawędki. Rozmowie poświęconej nie tylko najbliższej premiery „Wady”, ale również prawdziwemu debiutowi Roberta Małeckiego, jego zainteresowaniom pozaliterackim, a także małej zagadce!  

 

fot. Mikołaj Starzyński

Rozmowie poświęconej nie tylko najbliższej premiery „Wady”, ale również prawdziwemu debiutowi Roberta Małeckiego, jego zainteresowaniom pozaliterackim, a także małej zagadce!   

Adam Widerski: Wielkie gratulacje z okazji otrzymania nagrody Kryminalnej Piły. Liczył Pan po cichu na taki sukces?

Robert Małecki:  Dziękuję bardzo! To chyba tak już jest, że przy okazji nominacji do nagród literackich liczy się, podświadomie, na końcowy sukces. Ale jednocześnie zdawałem sobie sprawę, że powieści pozostałych autorów startujące w konkursie są znakomite, więc poziom był bardzo wyrównany. W każdym razie cieszę się z tej nagrody ogromnie! To pierwsze tak ważne dla mnie ogólnopolskie  wyróżnienie za mój kryminał.

Zadebiutował Pan na rynku wydawniczym w 2016 r. powieścią pt. „Najgorsze dopiero nadejdzie”, jednak to nie był Pana debiut. Pierwsza powieść powstała siedem lat wcześniej….

To prawda. Swoją pierwszą pisarską przygodę rozpocząłem w 2009 roku, tuż po tym, jak przeczytałem pierwszą dla mnie powieść Harlana Cobena. Była to książka pt. „Najczarniejszy strach”. Pomyślałem sobie, że może warto spróbować swoich sił i sprawić, żeby po pierwsze napisać własny thriller, a po drugie, wydać go. To pierwsze się udało, to drugie – na szczęście – już nie. Powieść była źle skonstruowana oraz źle napisana.

Co to była za książka?

„Splot”. Taki miała tytuł, a opowiadała o losach Marka Benera. Wtedy ta postać narodziła się w mojej głowie. Właściwie postać i jej traumatyczna historia, którą rozwinąłem potem we właściwym debiucie powieściowym – „Najgorsze dopiero nadejdzie” oraz w kolejnych częściach toruńskiej trylogii.

Dlaczego nie opublikował ją Pan w szerszym zakresie? 

Właśnie dlatego, że „Splot” nadawał się jedynie do tego, żeby wydrukować go w pięciu egzemplarzach, które do dziś leżą w ciemnym kącie mojej szafy (śmiech).

Początki kariery autorskiej były naprawdę trudne. Jak Pan je ocenia z perspektywy lat i odniesionego sukcesu?

W sumie to nie było tak dawno. Zadebiutowałem dopiero we wrześniu 2016 roku i wciąż dobrze pamiętam te chwile i te emocje, które mi wówczas towarzyszyły. Początki chyba zawsze są trudne, a wynika to z faktu, że nie wiemy, czego możemy się spodziewać. Chociaż dzięki temu, że brałem udział w warsztatach literackich i miałem kontakt z uznanymi pisarzami, wiedziałem, że na jakikolwiek sukces trzeba pracować w tej branży latami i mieć na koncie dobrze sprzedające się opowieści.

Czeka Pan z niecierpliwością na dzień premiery? Czy radość z wydania książki już nie taka jak wcześniej?

To, jak sądzę, dla każdego autora jest zawsze moment szczególny, bo każda nowa powieść jest zupełnie nową historią. A wszystkim nam zależy, żeby nasze powieści były dobrze przyjęte przez czytelników. Chcemy, aby wciągały na długie godziny, a najlepiej, żeby ktoś zarwał noc, wsiąkając w opowiadaną historię. Dla mnie każda kolejna premiera oznacza spory stres. I tak jest przynajmniej do pierwszych recenzji.

A 15 maja już niedługo… „Wada” jest bez wad?

Niech ocenią to czytelnicy. W każdym razie „Wada” jest opowieścią o trudnym policyjnym śledztwie, w którym nie ma ofiary, narzędzia zbrodni ani sprawcy. Jednocześnie, komisarz Bernard Gross wraca do sprawy sprzed trzydziestu lat - tajemniczego zaginięcia kobiety. Mam nadzieję, że powieść spełni oczekiwania czytelników, którym spodobała się Skaza.

Czyli kryminalny bestseller 2019 r. ? 

Mam taką nadzieję!

A kiedy „Zadra”?

Siadam właśnie do jej napisania. Jeśli wszystko pójdzie w dobrą stronę, to powieść będzie miała premierę w październiku tego roku.

Inną Pana pasją jest muzyka i zespół Dżem. Dlaczego akurat on?

Dlatego, że muzycznie to jeden z najlepszych polskich zespołów rockowych, z dobrymi, prawdziwymi i szczerymi do bólu tekstami. Muzyka tego zespołu towarzyszy mi od wczesnych lat i za każdym razem, gdy słyszę dobrze znane dźwięki, mam gęsią skórkę.

W czym pomaga Panu muzyka?

Jest znakomitą inspiracją do tworzenia kryminalnych historii. O dziwo, dla całej serii z komisarzem Bernardem Grossem inspiracją nie są utwory Dżemu, a genialne płyty Marka Knopflera, utwory nostalgiczne, przesiąknięte często smutkiem, ale ze wspaniałą linią melodyczną i równie znakomitymi tekstami. Uwielbiam go słuchać i cieszę się, że już w lipcu pojadę na jeden z jego dwóch koncertów w Polsce.

Mała zagadka -  wyobraźmy sobie, że jedzie Pan na bezludną wyspę i może zabrać tylko jedną książkę (nie swoją). Tytuł książki to?

„Hipotermia” Arnaldura Indridasona. W tym gatunku nie znalazłem jak dotąd lepszej powieści.

Biografia autora: Robert Małecki (ur. 1977 r.) politolog, filozof i dziennikarz, a także nauczyciel kreatywnego pisania. Przede wszystkim jednak w równej mierze autor i czytelnik kryminałów. Uznawany za jednego z najlepszych polskich specjalistów w tej branży. Zdobywca głównej nagrody Kryminalnej Piły za Skazę, okrzykniętą najlepszym kryminałem miejskim 2018 roku. Kryminalne serca czytelników zdobył świetnie skonstruowaną, mroczną i wciągającą do ostatniej strony trylogią z Markiem Benerem (Najgorsze dopiero nadejdzie, Porzuć swój strach, Koszmary zasną ostatnie). 

Wszystkie książki do nabycia TUTAJ!

źródło biogramu i  okładek: czwartastrona.pl